Zużycie energii w budynkach nie może być już rozpatrywane jedynie lokalnie jako energii użytkowej EU. Poziom jej zużycia wynikał wprost ze standardu izolacji cieplnej przegród budynku, a także sposobu wentylacji.

Wprowadzone w tym roku Warunki Techniczne WT 2017 określają wymagany standard izolacji cieplnej przegród budynku, ale co bardziej istotne także dopuszczalne maksymalne zużycie energii pierwotnej EP. Oznacza to, że budynek musi być energooszczędny w skali globalnej. Wytworzenie i przetworzenie energii pierwotnej EP (u źródła, np. energii elektrycznej w elektrowni, gazu sieciowego, paliwa stałego lub ciekłego w budynku) musi być maksymalnie efektywne i tym samym jak najmniej obciążające dla środowiska naturalnego.

Instalacja solarna osiąga bezkonkurencyjną efektywność COP – nawet ponad 100. Oznacza to, że przy zużyciu około 40 W energii elektrycznej przez pompę obiegową, wytwarzane jest 4000 W ciepła.

Budynki np. jednorodzinne projektowane od tego roku mogą zużywać obecnie nie więcej niż 95 kWh energii pierwotnej EP rocznie na każdy m2 powierzchni użytkowej (wcześniej wg WT 2014: 120 kWh/m2rok). Obejmuje to potrzeby energii dla ogrzewania, chłodzenia i wentylacji pomieszczeń, a także podgrzewania ciepłej wody użytkowej.

Od 2021 roku wymagania te będą jeszcze bardziej zaostrzone. Budynki będą mogły zużywać nie więcej niż 70 kWh energii.

Zastosowanie nawet najbardziej efektywnego gazowego kotła kondensacyjnego w budynku o minimalnym standardzie izolacji cieplnej wg WT 2021, nie pozwoli spełnić warunku maksymalnego zużycia energii EP = 70 kWh/m2rok. Nawet zastosowanie (zalecanej nie tylko ze względów energetycznych) wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła, może nie zapewnić spełnienia tego warunku. Z kolei dodanie instalacji solarnej nawet w podstawowym wymiarze – dla podgrzewania wody użytkowej, pozwala zwykle obniżyć zużycie energii EP wyraźnie poniżej wymaganego progu. Wynika to z prostego faktu – do swojej pracy instalacja solarna jako jedyne źródło ciepła nie potrzebuje energii pierwotnej (zerowy współczynnik nakładu energii EP, ze względu na śladowe potrzeby pompy obiegu solarnego). Tym samym każda ilość bezpośrednio wykorzystanej energii słonecznej redukuje zużycie energii pierwotnej EP.

Instalacja solarna osiąga bezkonkurencyjną efektywność COP – nawet ponad 100. Oznacza to, że przy zużyciu około 40 W energii elektrycznej przez pompę obiegową, wytwarzane jest 4000 W ciepła.

Pompa ciepła jest uważana za jedno z najbardziej efektywnych urządzeń grzewczych. Co prawda korzysta ona z energii elektrycznej o jednym z najwyższych niekorzystnych współczynników nakładu = 3,0 (stosunkowo niska sprawność wytworzenia w elektrowni), ale cechując się bardzo wysokimi współczynnikami efektywności pracy (COP, SCOP) ostatecznie przyczynia się do poprawy bilansu energetycznego budynku. Zastosowanie pomp ciepła typu solanka/woda praktycznie w każdym przypadku pozwala spełnić warunki WT 2021. Na uwagę zasługuje tu również możliwość wykorzystania atrakcyjnego ze względu na niskie zużycie energii i niskie koszty chłodzenia pasywnego. Także popularniejsze pompy ciepła typu powietrze/woda mimo nieco niższej efektywności pracy, pozwalają budynkom łatwo spełniać warunki WT 2021. Jeszcze korzystniejsze rezultaty pracy pompy ciepła można uzyskać wspomagając ją instalacją fotowoltaiczną (PV). Efekt zastosowania instalacji PV będzie tym korzystniejszy ekonomicznie im większa część wytwarzanej energii elektrycznej zostanie wykorzystana na bieżące potrzeby budynku.

Pompy ciepła powietrze-woda to coraz powszechniej stosowane źródła ciepła, potrafiące w pełni samodzielnie ogrzewać nowe budynki. Przy współpracy z instalacją fotowoltaiczną urzeczywistniają ideę bliską „domu bez rachunków”, a także „domu bez komina”.

Wprowadzane systematycznie wymagania dla efektywności energetycznej systemów grzewczych i zużycia energii przez budynki, skłaniają do stosowania urządzeń z tzw. segmentu OZE (Odnawialne Źródła Energii). Nie mniej ważnym aspektem jest konieczność poprawy jakości powietrza.